Sylvana, moje niektóre też nie są grzeczne, ale ich tu nie wrzucam tylko na oddzielnym blogu. Naczytałem się Bursy (polecam) i później nawychodziło różnych takich dziwolągów...cierpliwości to ja nie mam, a mimo to, wciąż czekam...:)

Nie wiedziałam, że lubisz - ale to bardzo, bardzo miłe. Nie wszystkie moje wiersze są takie...hmm, "grzeczne" ? ;D. Ja wychodzę z tego założenia, że warto jest czekać, nie chwytać się byle czego, poczekać na coś bardziej wartościowego... Tylko w cierpliwość trzeba się uzbroić.
Cieszy mnie, że "modlitwa" się podoba ;-). Pozdro.

Ty wiesz, że lubię Cię czytać, Sylwia zgadzam się, jeśli się rozbierzemy z wszystkich win, grzechów, przewinień i jeśli będziemy "nadzy" - oczyszczeni, wtedy będziemy szczęśliwi. I zgadzam się też z Szefunciem, też skojarzyło mi się z modlitwą...też czekam na jakiś znak, Sylwio, czekam i czekam...i chyba też nie wiem jak żyć. Niewiele słów potrzeba, żeby wyrazić emocje, a Ty to zrobiłaś bardzo dobrze, gratuluję:)
I cholera, ten pustostan...aż mi się echem odbija w głowie... namieszałaś he he

To czekanie na znak, gdy trwamy jakby w "zawieszeniu", w miejscu gdzie zazwyczaj są odpowiedzi na dręczące pytania, jest pusto...często tak właśnie czuję.