Name: Wielkie pakowanie
Item: Wielkie pakowanie
Author: Vragoo

Ostatnio dodane [ proza ]

stajenny. część piąta. [J. P.]
stajenny. część czwarta [J. P.]
stajenny. część trzecia [J. P.]
stajenny. część druga [J. P.]
stajenny. część pierwsza [J. P.]
samotna plaża [J P.]

Ostatnio dodane [ poezja ]

żonglerka [A. S.]
niepokorna [A. S.]
nostalgia [A. S.]
ludzki los [E. J.]
o ponownym znajdowaniu sensu [J. W.]
posłuchaj miły [A. S.]
gumisie [U. P.]
o zwyczajności [S. P.]
cicho sza... [A. S.]
noworoczne szaleństwo [M. K.]
za późno [A. P.]
prośba [I. N.]
gdzie jesteś [M. K.]
twoje oczy [M. K.]
zostałem dziadkiem [J. P.]
uparcie i skrycie [A. S.]
za późno na żal [M. K.]
list [M. K.]
polowanie [M. K.]
czyściec mój [M. K.]
ostatnia decyzja [M. K.]
własny dom [M. K.]
zawiodłeś [M. K.]
prawdziwa [U.P.]
majtki [M. B.]
je suis [M. B.]
samotność [M. F.]
przyspieszam kroku [A. S.]
zakochanie ? [A. S.]
czy już czas [J. W.]

wszystkie dodane ostatnio, a
nie uwzględnione tutaj teksty
dostępne są w archiwum

Warto przeczytać
-
-
-
-
-
-

Dźwiękiem zaplątani

Anna Łotysz
zwierzenia drewnianej róży

Krzysiek Banita Kargól
na śmierć mnie skazano

Krzysiek Banita Kargól
ostatni spacer

więcej zaplątanych w czytane i śpiewane słowa dźwięków pojawi się wkrótce w osobnej zakładce.

Ogółem online: 1

Gości: 1

Użytkowników: 0

Krzysztof "Banita" Kargól
_______________________________________

O miłości i nienawiści. O granicy która je dzieli cienką linią na dwa obce sobie światy. Śmierć, smutek i radość z uśmiechem nieśmiało przez okno patrząca. I ja z pełnym workiem własnych uczuć spisanych w formie myśli i tekstów piosenek.

Wielkie pakowanie

kiedy zawołasz mnie bym zmienił adres swój
i zostawił wszystkie swoje sprawy.
kiedy przebrzmi dwunaste bicie zegara
nie będę się bał, cicho wstanę.
spakuję rzeczy powiem: - cześć,
nie piszcie już do mnie, przyślę wam nowy adres.
może spłynie mi po twarzy jakaś łza,
smutno mi będzie i żal za tym co nieskończone.
może zaskoczysz mnie swoim wołaniem
i nie zdążę się przygotować.

tak... będę czekał, bo wiem...
odwiedzisz kiedyś
i mnie.

jestem tylko małym człowiekiem
co w obliczu Twoim topi się jak lód.
zawracasz mnie znad przepaści
w którą uparcie jak osioł się pcham.

tak... będę czekał, bo wiem...
odwiedzisz kiedyś
i mnie.

Powyższy tekst stanowi wyłączną własność autora i nie może być wykorzystywany i powielany bez jego zgody. ( Dz. U. 1994 nr 24 poz 83 z póź zm )

2 Vragoo (2013-04-28 21:29)

No cóż, każdego to czeka, ale raczej zbyt wiele ze sobą wziąć nie będziesz mógł. Chociaż w sumie...setki wspomnień, rozmowy, uczucia, jest tego więcej niż rzeczy materialnych. Jednak to chyba jeszcze nie pora. Na pewno nie. Jednak należy żyć jakby każdy dzień był naszym ostatnim...

1 wieszcz (2013-03-24 23:56)

Nie pakuj się jeszcze, przed Tobą jeszcze wiele ścieżek nieodkrytych:)
Przepaście się zdarzają, czasem ciężko zawrócić.
Posłuchaj słów poety:
Czas płynie i zabija rany