Name: Ludzki los
Item: Ludzki los
Author: szalonykon

Ostatnio dodane [ proza ]

stajenny. część piąta. [J. P.]
stajenny. część czwarta [J. P.]
stajenny. część trzecia [J. P.]
stajenny. część druga [J. P.]
stajenny. część pierwsza [J. P.]
samotna plaża [J P.]

Ostatnio dodane [ poezja ]

żonglerka [A. S.]
niepokorna [A. S.]
nostalgia [A. S.]
ludzki los [E. J.]
o ponownym znajdowaniu sensu [J. W.]
posłuchaj miły [A. S.]
gumisie [U. P.]
o zwyczajności [S. P.]
cicho sza... [A. S.]
noworoczne szaleństwo [M. K.]
za późno [A. P.]
prośba [I. N.]
gdzie jesteś [M. K.]
twoje oczy [M. K.]
zostałem dziadkiem [J. P.]
uparcie i skrycie [A. S.]
za późno na żal [M. K.]
list [M. K.]
polowanie [M. K.]
czyściec mój [M. K.]
ostatnia decyzja [M. K.]
własny dom [M. K.]
zawiodłeś [M. K.]
prawdziwa [U.P.]
majtki [M. B.]
je suis [M. B.]
samotność [M. F.]
przyspieszam kroku [A. S.]
zakochanie ? [A. S.]
czy już czas [J. W.]

wszystkie dodane ostatnio, a
nie uwzględnione tutaj teksty
dostępne są w archiwum

Warto przeczytać
-
-
-
-
-
-

Dźwiękiem zaplątani

Anna Łotysz
zwierzenia drewnianej róży

Krzysiek Banita Kargól
na śmierć mnie skazano

Krzysiek Banita Kargól
ostatni spacer

więcej zaplątanych w czytane i śpiewane słowa dźwięków pojawi się wkrótce w osobnej zakładce.

Ogółem online: 1

Gości: 1

Użytkowników: 0

Ewa Janus

_______________________________________

Na zaplątaną stronę przyszła pewnego dnia zostawiając nam w prezencie wiersz. Pełen uczuć i emocji obraz jaki namalowała pod powiekami, choć był Jej własny, to prawie każdy mógł się podpisać pod wersami które kiedyś zapisała. Zgodziła się zamieszkać razem z nami, więc przygotowaliśmy pokoik dla Niej i Jej wierszy które są po prostu obrazem. Obrazem świata, codzienności, rzeczywistości która nas otacza...

ludzki los

Przeminął czas beztroski, młody i wesoły,
gdy serce puchło radością niczym pełne spichrze,
do cna się wypaliło; sadze i popioły
tylko zostały i dymy płynące na wichrze.

Minął czas, gdy się więcej widziało podłości
niż dobra, doświadczało się więcej cierpienia
niż szczęścia i dziwi tylko, że tyle radości
mimo to nam przysparza niepewność istnienia.

Że jeszcze zachwyt w nas budzą zwykłe polne kwiaty,
śpiew ptaka, noc gwiaździsta i dłoń w czyjejś dłoni,
banalne, a najdroższe dla serca obiaty,
póki bije i póki puls tętni na skroni.

Przeminął, nie mijając, czas i wichrem strąca
dym wspomnień. Niewiadome majaczą w oddali
dni; złe, czy dobre nieść trzeba do końca,
by to, co zapłonęło mogło się wypalić.

Powyższy tekst stanowi wyłączną własność autora i nie może być wykorzystywany i powielany bez jego zgody. ( Dz. U. 1994 nr 24 poz 83 z póź zm )

1 szalonykon (2014-03-19 09:43)

Czytam i się zastanawiam. Wiesz - upływ czasu dostrzegam zawsze w ...bardo dorosłym wieku. I tutaj masz racje. Wspomnienia zalewają głowę. Te złe powoli odpływają. Te dobre pozostają. I chciałoby się cofnąć czas.