Name: uwięziona
Item: uwięziona
Author: Maargo

Ostatnio dodane [ proza ]

stajenny. część piąta. [J. P.]
stajenny. część czwarta [J. P.]
stajenny. część trzecia [J. P.]
stajenny. część druga [J. P.]
stajenny. część pierwsza [J. P.]
samotna plaża [J P.]

Ostatnio dodane [ poezja ]

żonglerka [A. S.]
niepokorna [A. S.]
nostalgia [A. S.]
ludzki los [E. J.]
o ponownym znajdowaniu sensu [J. W.]
posłuchaj miły [A. S.]
gumisie [U. P.]
o zwyczajności [S. P.]
cicho sza... [A. S.]
noworoczne szaleństwo [M. K.]
za późno [A. P.]
prośba [I. N.]
gdzie jesteś [M. K.]
twoje oczy [M. K.]
zostałem dziadkiem [J. P.]
uparcie i skrycie [A. S.]
za późno na żal [M. K.]
list [M. K.]
polowanie [M. K.]
czyściec mój [M. K.]
ostatnia decyzja [M. K.]
własny dom [M. K.]
zawiodłeś [M. K.]
prawdziwa [U.P.]
majtki [M. B.]
je suis [M. B.]
samotność [M. F.]
przyspieszam kroku [A. S.]
zakochanie ? [A. S.]
czy już czas [J. W.]

wszystkie dodane ostatnio, a
nie uwzględnione tutaj teksty
dostępne są w archiwum

Warto przeczytać
-
-
-
-
-
-

Dźwiękiem zaplątani

Anna Łotysz
zwierzenia drewnianej róży

Krzysiek Banita Kargól
na śmierć mnie skazano

Krzysiek Banita Kargól
ostatni spacer

więcej zaplątanych w czytane i śpiewane słowa dźwięków pojawi się wkrótce w osobnej zakładce.

Ogółem online: 1

Gości: 1

Użytkowników: 0

Małgorzata Kokosińska

_______________________________________

Jestem niespokojnym duchem, którym rządzą coraz nowe pasje. Zawsze wierna jednej – koniom, nieodmiennie zafascynowana ich pięknem duchowym i tym ucieleśnionym. Skąd to pisanie? Pewnego razu przyszło i zostało. Obrazem, melodią i myślą.

Uwięziona

wygodny pałac z jej winy
wyrzuty sumienia w szczelinach
żadnego ruchu

rozbite nieporadne
kłębią się po pokojach
pragną oddechu

cisza kołacze w zakamarkach
wymiatając myślom
resztki spokoju

cisza kołacze w zakamarkach

mk 28.08.2013r.

Powyższy tekst stanowi wyłączną własność autora i nie może być wykorzystywany i powielany bez jego zgody. ( Dz. U. 1994 nr 24 poz 83 z póź zm )

2 Maargo (2013-09-01 20:15)

Uwięziona w wyrzutach sumienia sad

Wiersz przemawia do mnie niedomówieniami i tym co pomiędzy wersami: smutkiem i melancholią.
Ładny.

1 szalonykon (2013-08-30 17:33)

Czyżby z jej winy? A może niepotrzebne wyrzuty sumienia? Cisza boli, to wiem. A winy jako takiej nie widzę. Widzę tylko brak wzajemnego zrozumienia. I to wystarczy, aby resztki spokoju prysły.