Jacek Wraga
_______________________________________
Jeśli
zechce potrafi zaczarować słowem czytającego i zmusić do malowania pod
powiekami obrazów które pojawiają się jakoś samorzutnie. Jak sam o sobie
mówi szuka dopiero własnego stylu w poezji, choć nie błądzi już w
całkowitych ciemnościach...
|
|
Na zawsze...?
Więc to koniec...? - spytałem drżącym
głosem,
wciąż jednak w sercu mając nadzieję!
Dla Ciebie, dla Ciebie przecież istnieję,
Nie pogodzę się nigdy ze złym losem!
Widzę Twoje od płaczu drgające powieki,
a ciemne oczy zdają się być coraz
łzawsze,
żegnamy się już ostatni raz, na zawsze,
Oddzieleni od siebie będziemy na wieki.
Na wieki...? - może usta powiedzą to z
żalem,
Może ukryjesz mnie głęboko w swojej
głowie,
która zapomnieć mnie nie chce wcale?
Lecz z czasem słowo „kocham” inny powie,
z pewnością będzie czuł się z Tobą
wspaniale...
zapomnisz o dawnej serca swojego
połowie.
|
|
|
|
Formularz logowania