_______________________________________
Na
wiersze, jak sam mówi patrzy jak na obrazy. Nie interesuje go technika
jaką wybrał autor, ani jaki zastosował styl. Albo mu się ten słowami
namalowany obraz podoba, albo nie... Często pisze dla dzieci,
najsurowszej z możliwych publiczności. Choć równie często i z takimi
samymi wypiekami na twarzach czytają go też "dzieci dorosłe".
Krokodyl
[wiersz dostępny w wersji audio w pokoju dla dzieci]
Krokodyl pragnął mieszkać w salonie.
Marzył o łóżku, własnym balkonie,
wszystko więc zrobił, by dopiąć celu
- wynajął pokój w pięknym hotelu.
Leżał na łożu już od miesiąca,
brakło powietrza, wody i słońca.
Nudził się przy tym niesamowicie
(za dnia, wieczorem oraz o świcie).
Kręcił się, wiercił! Szukał przestrzeni,
z całą pewnością wszystko by zmienił;
calutki spokój w hotelu zmącił
- gdzie się nie ruszył, musiał coś
trącić!
Co weźmie w łapę, zaraz wyleci,
stłukł po kolei wszystko - jak leci:
lustro w pokoju, szybę w salonie,
kubek z herbatą, piękny wazonik,
okno w futrynie, stoliczek szklany;
stracił już nerwy, był załamany...
prysznic, kafelki, muszlę w łazience,
zlew z porcelany, małą wanienkę.
Połamał krzesło, małe fotele
(na całe szczęście, tego niewiele);
Sofę, kanapę, dwa taborety,
starą figurkę (także, niestety);
żyrandol, świecznik oraz komodę.
Taką wyśnioną, miał tam wygodę.
"To nie jest miejsce dla krokodyli!
W samych męczarniach byśmy tu żyli.
Hotel jest dobry, ale dla ludzi,
wszystko zaczyna mnie z wolna nudzić.
Gdzie moja rzeka, wolność, swoboda?
Tamtego życia mi bardzo szkoda...
zabierzcie, proszę, już te wygody.
Wracam czym prędzej do swojej wody!"
Powrócił zatem do swojej rzeczki.
Płacze szczęśliwy i łzy wylewa,
wcale nie dużo, tylko troszeczkę,
z krokodylami właśnie tak bywa.
|
|
|
|
Formularz logowania
